سیدهادی پیغمبردوست - استاد تکنولوژی مواد غذایی، گروه مهندسی علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
لیلا پورشریف - دانش آموخته کارشناسی ارشد تکنولوزی مواد غذایی، گروه مهندسی علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

هدف از این پژوهش، ارزیابی کارایی فیلم های پلی اتیلنی حاوی نانوذرات مختلف در ازدیاد عمر ماندگاری آب پرتقال تازه بود. آب پرتقال بسته بندی شده در این فیلم ها از نظر پایداری میکروبی، تغییرات اسید آسکوربیک، pH، شاخص­های رنگ و ویژگی های حسی در روز تولید و پس از ۷، ۲۸ و ۵۶ روز نگهداری در دمای یخچال ارزیابی شدند. جمعیت کپک و مخمر، باکتری های اسیددوست و باکتری­های مزوفیل هوازی در آب پرتقال بسته بندی شده در فیلم های نانوکامپوزیتی حاوی نانوذرات فلزی به طور معنی داری (۰۵/۰>p) کمتر از فیلم های حاوی نانورس و فیلم شاهد بود. فیلم­های حاوی نانوذرات فلزی نسبت به سایر فیلم ها، قوی­ترین اثر ضدمیکروبی را پس از ۲۸ روز نگهداری نشان دادند. بسته های حاوی نانو ذرات خاک رس اصلاح شده آلی کمترین مقدار کاهش اسیدآسکوربیک را نسبت به سایر فیلم ها داشتند. pH آبمیوه با گذشت زمان روند افزایشی داشت و در فیلم های حاوی نانو ذرات فلزی کمتر از فیلم های دیگر بود. شدت تغییرات کلی رنگ (E∆) و اندیس قهوه­ای شدن (BI) آب پرتقال در بسته های حاوی نانوذرات فلزی در مقایسه با بسته های حاوی نانو ذرات خاک رس اصلاح شده آلی و بسته شاهد افزایش معنی داری (۰۵/۰>p) نشان داد. بالاترین و پایین ترین امتیاز حسی پذیرش کلی به ترتیب برای آب پرتقال موجود در بسته های حاوی نانوذرات فلزی و بسته های شاهد به دست آمد. مقدار مهاجرت یون های نقره، مس و روی از فیلم­های حاوی نانوذرات فلزی کمتر از مقدار حد مجاز مسمومیت زایی طبق استانداردهای مربوطه به دست آمد.

آب پرتقال, فیلم نانوکامپوزیتی, ماندگاری, کیفیت