امین نیکخواه - دانشگاه فردوسی مشهد
باقر عمادی - دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی خجسته پور - دانشگاه فردوسی مشهد
سید حسین پیمان - دانشگاه گیلان

افزایش فعالیت های صنعتی و کشاورزی، منجر به انتشار گازهای گلخانه­ای و بروز چالشی جدی در مدیریت محیط زیست شده است. از این رو، توجه به منابع تجدیدپذیر و پاک انرژی بیشتر شده است. در این راستا برای تولید ماده خام بالقوه این قبیل سوخت ها، نیاز به مصرف نهاده هایی با پتانسیل آلودگی زیست محیطی می باشد. بر این اساس، در این تحقیق ردپای انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از تولید بادام زمینی به عنوان یک ماده خام بالقوه برای تولید سوخت بیودیزل در استان گیلان مورد مطالعه قرار گرفت. داده­های لازم، از طریق پرسش نامه و مصاحبه حضوری با ۷۵ کشاورز به دست آمد. مزارع بادام زمینی در سه اندازه کمتر از نیم هکتار، نیم تا یک هکتار و بزرگتر از یک هکتار طبقه­بندی شدند. نتایج نشان داد، میزان انتشار گازهای گلخانه ای در تولید بادام زمینی در استان گیلان، ۲۹/۸۲۲ کیلوگرم معادل دی اکسید کربن در هکتار بود. دو نهاده سوخت دیزل و ماشین ها به ترتیب با ۹۰/۵۷ و ۶/۱۸ درصد، بیشترین سهم از انتشار گازهای گلخانه­ای در تولید بادام زمینی را به خود اختصاص دادند. تفاوت مجموع انتشار گازهای گلخانه ای بر واحد سطح در مزارع  با مساحت کمتر از نیم هکتار و بزرگتر از یک هکتار در سطح پنج درصد معنی دار بود و زمین های با مساحت بزرگتر  از یک هکتار از انتشار گازهای گلخانه ای کم تری در واحد سطح برخوردار بودند. همچنین میزان انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از تولید بادام زمینی به عنوان ماده خام بالقوه، برای تولید یک لیتر سوخت بیودیزل برابر ۱۷/۱ کیلوگرم معادل دی اکسید کربن در هکتار تعیین گردید.

اثرات زیست محیطی, سوخت پاک, اندازه مزرعه, بادام زمینی