معصومه السادات ابطحی - گروه علوم تربیتی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان

هدف این پژوهش بررسی میزان تقویت توانمندسازی شغلی در برنامه درسی دانش آموزان کم توان ذهنی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کارشناسان ستادی سازمان آموزش و پرورش استثنایی، کلیه متخصصان برنامه ریزی درسی در مقطع متوسطه حرفه ای و کلیه دبیران مقطع متوسطه کم توان ذهنی استان قزوین می باشد که از بین آنان به ترتیب (۴۰)، (۸۰)، (۹۳) نفر به عنوان نمونه آماری و به شیوه تصادفی ساده و از طریق فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار پژوهش در این بررسی پرسشنامه محقق ساخته بود که پایایی آن بر اساس آلفای کرانباخ (=۹۵/۰) محاسبه و روایی آن بر اساس نظریه اساتید صاحب نظر مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد دبیران بر خلاف کارشناسان ستادی و متخصصان برنامه ریزی درسی معتقدند برنامه های درسی دوره متوسطه حرفه ای با علایق و رغبت های شغلی دانش آموزان دوره متوسطه حرفه ای تناسب کمتری دارد، کمتر توانسته فارغ التحصیلان را به خود کفایی فردی برساند و در توانبخشی حرفه ای دانش آموزان کم توان ذهنی نقش کم رنگی ایفا نموده است.

دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر, مقطع متوسطه حرفه ای, مهارت های عمومی, خودکفایی فردی, توانبخشی حرفه ای, رغبت های شغلی