بهمن خسروی
هوشنگ ایروانی
سیدمحمود حسینی
حمید موحدمحمدی

مطالعه حاضر با هدف کلی شناسایی عوامل موثر بر تقویت کارآفرینی در دانشجویان آموزش های عالی علمی کاربردی کشاورزی ایران صورت پذیرفته است. این تحقیق از نوع کاربردی بوده که در آن از روش توصیفی و علی- ارتباطی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بوده است که ضریب پایایی آن ۸۵% برآورد شده است. جامعه آماری تحقیق۱۹۵۴ نفر کل دانش آموختگان دوره های عالی علمی کاربردی کشاورزی سراسر کشور در سال ۸۳ می باشد که ۳۴۰ نفر بعنوان نمونه مورد نظر از طریق نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده های حاصله در دو بخش توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS انجام پذیرفت. میانگین سنی این دانش آموختگان ۲۶ سال است که ۲/۵۸ درصد آنها با سهمیه آزاد و بقیه سهمیه شاغل هستند. ۳/۲۴ درصد از دانش آموختگان سهمیه آزاد و ۴/۴۱ درصد از دانش آموختگان سهمیه شاغل در مقطع کارشناسی فارغ التحصیل شده اند و بقیه در مقطع کاردانی تحصیل کرده اند. همچنین نتایج نشان می دهد که تنها ۱۵ درصد از کل دانش آموختگان بصورت خوداشتغالی و دارای کسب و کار شخصی هستند، در حالیکه ۹/۶۲ درصد آنها شاغل می باشند. بر اساس نتایج تحلیل عاملی، عوامل موثر بر نگرش دانش آموختگان نسبت به تقویت کارآفرینی در دانشجویان را می توان در ۷ عامل روش های آموزشی، محتوای آموزشی، امکانات و تجهیزات، عوامل فردی، مهارت های آموزشگران، ویژگی های دانشجویان و عوامل محیطی دسته بندی نمود. رگرسیون گام به گام نشان می دهد از عوامل فوق الذکر عوامل محیطی وارد معادله نشد و بقیه ۶ عامل توانستند ۱/۶۲ درصد از تغییرات متغیر وابسته تحقیق را تبیین نمایند. ضمن اینکه بر اساس تحلیل رگرسیون مهمترین عامل موثر نگرش دانش آموختگان نسبت به تقویت کارآفرینی در دانشجویان مهارت های آموزشگران ارزیابی شد.

آموزش عالی, آموزش کشاورزی, تقویت کارآفرینی, علمی کاربردی, عوامل