سعید مقدمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی راه و ترابری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب
ابراهیم صفا - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب

با توجه به توسعه شبکه حمل ونقل کشور، نیاز به سیستم های حمل ونقل مدرن از یک سو و نیاز روزافزون به توسعه پایدار موجب گردیده، روسازی بتنی هرروزه موردتوجه بیشتری قرار گیرد. اصولا روسازی ها به دودسته انعطاف پذیر و صلب تقسیم می شود که در این پژوهش به معرفی روسازی بتنی (از نوع روسازی های صلب) پرداخته شده است. از مهم ترین مزایای روسازی بتنی، ارجحیت آن ها نسبت به روسازی آسفالتی در نواحی با ترافیک سنگین، عمر مفید بیشتر (۳۴ درصد بیشتر) و تحقق شاخص های زیست محیطی می باشد. یکی از راه های افزایش کیفیت روسازی بتنی و کاهش ترک ها، استفاده از انواع الیاف در آن ها می باشد که در این خصوص به معرفی انواع آن ها و با مقایسه مشخصات آن ها پرداخته شده است. در بررسی این موضوع از روش اجزای محدود و نرم افزار آباکوس بهره برده شده است. در این پژوهش یک روسازی بتن آسفالتی الیافی مدل شده و بارگذاری با توزیع لوگ نرمال در سطح تماس چرخ های اتومبیل بر روی یک مدل سه بعدی صورت پذیرفته است. نتایج بطور کل نشان دهنده کاهش تغییرمکان بسیار زیاد رد روسازی راه پس از استفاده از روسازی بتن آسفالتی به همراه الیاف نسبت به آسفالت قیری بوده است. پس از آنالیز حساسیت در مورد سه پارامتر ضخامت روسازی، ضخامت زیرسازی و مقاومت بتن مشخص شد که ضخامت روسازی بیشترین تاثیر در کاهش تغییرمکان ایجاد شده در سطح راه تحت بارگذاری وسایل نقلیه را داراست. پس از آن مقاومت بتن و ضخامت زیرسازی به ترتیب در رتبه-های دوم و سوم قرار گرفتند.

بتن الیافی، روسازی، اجزای محدود، مقاومت بتن