مجید رحیمی - استادیار گروه شهرسازی دانشگاه ازاد اسلامی واحد شیراز
سارا گرامی نیک - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت امور شهری دانشگاه ازاد اسلامی واحد شیراز

تاب آوری این روزها به دغدغه مهمی برای شهرها تبدیل شده است؛ به طوریکه توجه و پرداختن به آن در شهرهای خصوصا بلاخیز حائز اهمیت است. با وجود اهمیت این موضوع؛ اما مدیریت شهری در پرداختن به آن ضعیف بوده و بعضا در هنگام وقوع حوادث شهرها خسارات بیشتری را متحمل می کنند. در دورانی از شهرسازی به سر میبریم که اکولوژی کره زمین به طور فزایندهای تحت تاثیر فعالیت های انسانی قرار گرفته است. با توسعه شهرنشینی، شهرها به مراکز توجه تبدیل شده اند و تقاضا برای منابع طبیعی و توجه به تاثیرات محیطی جهانی آن ها افزایش یافته است. فعالیت های شهرسازی و برنامه ریزی شهری موجب افزایش فشار بر طبیعت و تضعیف تاب آوری آن شده است که اغلب پیامدهای مخربی برای شهرها و ساکنان آن در پی داشته است. با توجه به مواردی مثل طوفان ها و سیل های اخیر در نقاط مختلف جهان، گرمتر شدن، آلودگی هوا و همچنین افزایش هزینه های انرژی، کاهش ذخیره آب و مواد غذایی نیاز فوری به فعالیت و اقدام تاثیرگذار ضرورت یافته است . علی رغم گذشت بیش از سه دهه از انجام تحقیقات اولیه در مورد تاب آوری شهرها، هنوز این مفهوم فاقد یک درک فراگیر و عملیاتی درحوزه های مختلف علمی و از جمله مدیریت سوانح است. بسیاری از تناقضات موجود بر سر معنای تاب آوری شهری از تمایلات شناختی، روش های متدولوژیک و تفاوت های مفهومی بنیادی موجود و همچنین دیدگاه هایی که بر تحقیق در سیستم های اکولوژیکی، اجتماعی یا ترکیبی از هر دو تمرکز می کنند، ناشی می شود. روش انجام این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی مبتنی بر منابع اسنادی و کتابخانه ای میباشد ؛ و هدف آن بررسی مفاهیم ، ابعاد و ویژگی های تاب آوری شهری و همچنین ارائه مفهوم بازسازی تاب آور می باشد. در نهایت نتیجه می گیریم که تحلیل و بررسی ابعاد عملی و تجربی تاب آوری ، در مراحل اولیه خود قرار دارد و باید بر اهمیت ادامه تحقیقات تاکید شود.

تاب آوری ، بازسازی تاب آور ، ابعاد ، مفهوم ، سوانح