سحر صفری - دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی عمران آب
اکبر کریمی - استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق

همواره بهره برداری بهینه از مخازن سدها ازجمله مسائل بهینه سازی پیچیده ای است که به دلیل دخیل بودن فاکتورهای متعدد به یک مدل بهینه سازی بزرگ با قیدهای متعدد می انجامد که اجرای آن مساله بزرگ بهینه سازی در کنار انتخاب روش حل با مشکل زمان اجرا مواجه است این موضوع پویایی و کارایی این مدلها را به شدت محدود می کند استفاده از هوش مصنوعی و بطور خاص ماشین های بردار پشتیبان می تواند مشکلات مذکور را برطرف نماید ودراین راستا در تحقیق حاضر به پیش بینی عملکرد بهینه مخزن سد زاینده رود با توجه بهتاثیر متقابل عرضه آب دربالا دست و پایین دست مخزن دربخشهای شرب صنعت و کشاورزی و حجم ذخیره اولیه مخزن پرداخته شده و باتدوین قوانین بهره برداری با استفاده از ماشینهای بردار پشتیبان میزان بهینه آب خروجی ازمخزن و انتقال به منطقه نجف آباد طوری تخمین زده می شود که حداقل اثرات منفی بلندمدت دریک افق 20 ساله را برعملکرد سیستم حوضه آبریز به همراه داشته باشد.

ماشین های بردار پشتیبان، سدزاینده رود، مدیریت منابع اب، بهینه سازی