مالک قاسمی - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
خدابخش اسداللهی - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
رامین محرمی - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

اکبر اکسیر مبدع جریان شعر فرانو است، جریانی نشات گرفته از شعر سپید شاملویی که در ادامه جریان­ های شعر معاصر و در بطن آن با رویکردی جدید تکوین یافته است. این جریان شعری با تاثیرپذیری از شعر دهه هفتاد و پس از تحولات گوناگون، با درون مایه و محتوای طنزگونه از سال ۱۳۸۲ به عرصه ادبیات فارسی معرفی شد. کاربرد کلمات گزینش شده، مثل­ ها و اصطلاحات عامیانه، استفاده از عناصر ادبیات اقلیمی، ریتم و بازی با کلمات، عنصر غافلگیری و طنز شاخص آن با مفاهیم جدید، از مولفه ­هایی است که اکسیر در تکامل شعر خود به آن­ ها نظر داشته و این مولفه ­ها در آثار او، به عنوان چهارچوب­ های این جریان شعری مطرح شده است. در این مقاله درصدد تحلیل زبان ادبی در اشعار اکبر اکسیر هستیم. زبان در سبک شعری اکسیر جایگاه خاصی دارد و بستر اصلی و کاربردی در مطالعه آنست. این که جایگاه زبان و سبک ادبی در فرم شعر چگونه است؟ آیا زبان در فرم اثر می­ گذارد؟ و تعامل زبان با دیگر عناصر فرمیک یعنی صور خیال و موسیقی شعر چگونه است؟ از پرسش­ هایی است که در این پژوهش به آن پرداخته­ ایم و نتیجه حاصله مشخص می­ کند که زبان در شعر اکسیر هم به ساختار شعر اهمیت می­ دهد و هم به محتوا، آن­جا که بار طنز بیشتر است، فرم بر محتوا می­ چربد و آن­جا که هدف انتقال معناست، این محتواست که فرم و زبان را تحت الشعاع خود قرار می­ دهد. روش پژوهش، کتابخانه ­ایی و مطالعه مستقیم و جامعه آماری ما، اشعار اکبر اکسیر است.

اکبر اکسیر, فرم, شعر, زبان خودکار, زبان ادبی