پیوند مضمون و مضمون آفرینی با ساختار بلاغی در قصاید مدحی ظهوری ترشیزی
عنوان مقاله: پیوند مضمون و مضمون آفرینی با ساختار بلاغی در قصاید مدحی ظهوری ترشیزی
شناسه ملی مقاله: JR_DEHKH-15-56_005
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_DEHKH-15-56_005
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرج اله فکوری - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
محمد علی گذشتی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
علی اصغر باباسالار - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
فرج اله فکوری - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
محمد علی گذشتی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
علی اصغر باباسالار - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مضمون آفرینی، ایجاد و یا کشف رابطه و پیوند تازه میان امری ذهنی با عینی است که در ظاهر هیچ پیوندی میان آن ها نیست. «مضمون» و آفرینش مضمون، از عناصر اصلی سبک هندی است. سبک هندی به دلیل ظرفیت های زبانی و کاربردهای هنری که دارد، تلاش می کند تا پیوندی معنایی را میان یک امر ذهنی و عینی ایجاد کند و قصیده را از ابتذال جدا سازد؛ در این سبک، شاعر چاره ای جز آفرینش هنری و جلوگیری از تکرار را ندارد. مضمون از میانه قرن دهم به عنوان یک اصطلاح فنی شاخص در شعر فارسی شناخته شده و به کاررفته است. پژوهش حاضر با روشی توصیفی – تحلیلی، ضمن روش نساختن چیستی مضمون و مضمون سازی، شگردهای مضمون آفرینی را در قصاید مدحی ظهوری ترشیزی مورد بررسی قرار می دهد. کوشش ظهوری در قصاید مدحی همواره بر آن بوده تا ضمن کشف و ایجاد ارتباط تازه میان پدیدارها در طول بیت در محور همنشینی واژگان، یکی از واژه ها ی طرفین اصلی صور خیال را که اغلب اضافه تشبیهی و استعاره مکنیه از نوع تشخیص است؛ به عنوان رکن مضمون سازی، قرارداده و از این طریق شبکه مضامین و خوشه های خیال خود را بیافریند.
کلمات کلیدی: ظهوری ترشیزی, قصاید مدحی, عناصر خیال, مضمون, مضمون سازی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1662267/