فاطمه افتخاریان - استادیار گروه داخلی، مرکز تحقیقات بیماری های غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
احمد رستگاریان - استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
افروز کارگر فرد - رزیدنت بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
نوید کلانی - مربی بیهوشی، مرکز تحقیقات مولفه های اجتماعی نظام سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
فریده مقرب - استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
شکوفه موسوی - کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
محمد رحمانیان - استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
ناصر حاتمی - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
رضا صحرایی - دانشیار گروه بیهوشی، مرکز تحقیقات بیهوشی و کنترل درد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.

مقدمه: بارداری تاثیر قابل توجهی بر غده تیروئید و عملکرد آن دارد. کم ­کاری تیروئید در بارداری به عنوان افزایش سطح TSH در سرم تعریف می­ شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تغییرات همودینامیک و سطح بی­ حسی نخاعی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید تحت عمل جراحی سزارین با بی­حسی نخاعی و مقایسه آن با گروه کنترل انجام شد.روش کار: در این مطالعه موردی- شاهدی، ۸۳ نفر از بیماران ۴۲-۱۸ ساله که جهت سزارین به بیمارستان مطهری شهرستان جهرم مراجعه نمودند، در دو گروه کم کاری تیروئید (۴۲ نفر) و کنترل (۴۱ نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح بی حسی نخاعی، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی و ضربان قلب در زمان­های قبل از تجویز داروی بی حسی، ۱، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ دقیقه بعد از انجام بی­حسی و در زمان ورود و خروج از ریکاوری اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون های اندازه گیری مکرر، کوکران، آزمون آنالیز واریانس و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ­ها: فراوانی سطح بی حسی نخاعی بین بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید تحت عمل جراحی سزارین با بی حسی نخاعی و گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (۰۰۱/۰>p). بین گروه های بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید و گروه کنترل، از نظر میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک بیماران در زمان های قبل و ۱ دقیقه بعد از بی حسی، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ دقیقه بعد از بی حسی و در ورود به ریکاوری و خارج از ریکاوری، تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰>p).نتیجه­ گیری: استفاده از بی­ حسی نخاعی در مادران باردار با کم­کاری تیروئید اگرچه سطح بالاتری از بی حسی را در طول عمل نسبت به گروه کنترل گزارش کرده بود، اما تفاوت فشار متوسط شریانی و ضربان قلب بین گروه ­ها از نظر بالینی اهمیت نداشت. بر اساس مطالعه حاضر، به نظر نمی رسد نیاز به تغییر پروتکل بی­ حسی نخاعی مخصوص بیماران مبتلا به کم­ کاری تیروئید وجود داشته باشد.

بی­ حسی نخاعی, تغییرات همودینامیک, تیروئید, سزارین, کم کاری تیروئید