اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین بر سطح سرمی استئوپونتین و استئوکلسین درموش نر ویستاردیابتی شده با استرپتوزوسین
عنوان مقاله: اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین بر سطح سرمی استئوپونتین و استئوکلسین درموش نر ویستاردیابتی شده با استرپتوزوسین
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-31-1_004
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-31-1_004
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه اکبری ورگسران - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
آمنه پوررحیم قورقچی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
خلاصه مقاله:
فاطمه اکبری ورگسران - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
آمنه پوررحیم قورقچی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مقدمه و هدف: بین شاخص های استخوانی استئوپونتین و استئوکلسین و بیماریهای دیابت و پوکی استخوان ارتباط وجود دارد. هدف، تعیین اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین برسطح سرمی استئوپونتین و استئوکلسین در موش نر ویستار دیابتی با استرپتوزوسین بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۰ رت نرویستار بالغ با دامنه وزنی ۳۰۰-۲۵۰ گرم و با سن ۶ هفته، به صورت تصادفی در ۳ گروه شامل دو گروه دیابتی شده، تمرین+مکمل دیابتی (۱۰=n) کنترل دیابتی (۱۰=n) و یک گروه غیردیابتی، کنترل سالم (۱۰=n) قرار گرفتند. برای دیابتیکردن، در پایان هفته هشت هفتگی، مقدار ۵۵ میلیگرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوسین (STZ) به روش درون صفاقی تزریق شد. گروه تمرین+مکمل دیابتی، تمرینات ترکیبی را به مدت هشت هفته و با تواتر ۵ بار در هفته (تمرین استقامتی با شدت ۷۵ درصد Vo۲max بر روی نوارگردان و سپس تمرین قدرتی، ۱۵ بار صعود از نردبان) را انجام دادند. همزمان با شروع تمرینات، مکمل تورین به مواد غذایی رتها افزوده شد. برای مقایسه میانگین متغیرها بین گروهها از ANOVA یک راهه و تعقیبی بونفرونی و برای مقایسه میانگین متغیرها در درون گروهها از آزمون تی جفتشده استفاده شد.نتایج: استئوپونتین در گروه تمرین+ مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش معنیدار داشت (۰۰۱/۰>P)؛ در مقابل، در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم ۱۱۸/۱۲ درصد افزایش معنیدار داشت (۰۰۱/۰>P). در حالیکه، استئوکلسین در گروه تمرین+مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش معنیدار (۰۰۱/۰>P) و در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم کاهش معنیدار داشت (۰۰۱/۰>P).نتیجه گیری: هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین منجر به کاهش استئوپونتین و افزایش استئوکلسین شد. بنابراین به افراد مبتلا به بیماریهای دیابت و مستعد پوکی استخوان توصیه میشود برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری تمرینات ترکیبی را انجام دهند.
کلمات کلیدی: تمرین استقامتی-مقاومتی, استئوپونتین, استئوکلسین, دیابت, مکمل تورین
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1662751/