یاسر میرجعفری بناد کوکی - کارشناسی ارشد سازه دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف تهران
سید وحید خوانساری - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف

در عرشه پلهای متشکل از یک مجموعه تیرریزی و دال، واقع در مناطق لرزه خیز، جهت مقابله با اثرات زلزله در امتداد عمود بر ترافیک ( محور طولی پل)، معمولا از یک مجموعه دیافراگم استفاده می شود. در پلهای فلزی، این نوع دیافراگم ها معمولا به صورت یک سیستم خرپایی که در صفحه عمود بر امتداد طولی تیرها قرار می گیرند می باشند. با توجه به صلیب بالای این قبیل مجموعه های خرپایی که رفتاری مشابه رفتار سیستم های مهاربندی از نوع CBF در قابهای ساختمانی را دارا می باشند. نیروهای ایجاد شده درر این قیل پلها به هنگام زلزله G Earthquake-Induced ForcesE جهت کاهش این قبیل نیروها لازم است که سختی سیستم مهاربندی جانبی (دیافراگم) تعدیل گردد. در این مقاله، اثرات استفاده از نوع خاصی از اتصال نیمه- صلب با قابلیت تغییر مکان برشی زیاد بر روی دیافراگم پلها در حالات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده، طرح و استفاده از اتصال یاد شده در دیافراگم های میانی تاثیر بسزایی در کاهش نیروی وارده از جانب عرشه به پایه ها و افزایش شکل پذیری عرشه دارد، که این خود باعث کاهش ابعاد و طرح اقتصادی تر پایه ها می شود.

دیافراگم پل ها ، نیروهای ایجاد شده در زیر- سازه ، اتصال نیمه صلب برشی ، شکل پذیری