ساناز محمدی - دانشآموخته دکتری، گروه مهندسی و مدیریت آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
حسین دهقانی سانیج - دانشیار، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورز ی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
ایمان حاجی راد - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی مختاران - استادیار پژوهشی بخش فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان، سازمانتحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران.

امروزه به منظور تمایز بین مصرف آب باران و آبهای زیرزمینی یا آبهای سطحی ، از اصطلاح آب مصرفی "آبی " و "سبز" استفاده می شود. این دو منبع آب از نظر امکانات ذخیره سازی و استفاده با هم تفاوت دارند. در حالی که تامین آب صنعتی ، شهری و دامی در درجه اول به آب آبی وابسته است ، کشت محصولات کشاورزی هم به آب سبز و هم به آب آبی وابسته می باشد. تمی یز بین مصرف آب سبز و آبی در یک مزرعه کشاورزی ساده نیست . منظور از مصرف، تبخیر- تعرق گیاه و آب موجود در بافت های محصول برداشت شده می باشد که تفکیک نشده هستند. نمی توان تشخیص داد که کدام بخش از آب موجود در بافت های گیاه یا تبخیر -تعرق گیاه از آب باران و کدام بخش از آب آبیاری تامین شده است . در این مقاله به یک روش عمومی و فیزیکی برای تفکیک تبخیر سبز و آبی (E) و تعرق سبز و آبی (T) از طریق محاسبات روزانه جز آب سبز و آبی در هر لایه از خاک و پوشش گیاهی پرداخته می شود. اجزای سبز و آبی تمام جریانهای آب خروجی از یک لایه خاک یا پوشش گیاهی در یک روز، به میانگین اجزای سبز و آبی موجود در آن لایه خاک یا پوشش گیاهی در طول آن روز بستگی دارد. روش ارائه شده امکان ارزیابی دقیق راندمان آبیاری (نسبت تعرق آب آبی به آب آبیاری کاربردی )، و برآورد دقیق ردپای آب سبز و آبی در تولید محصول (نسبت ET سبز یا ET آبی به عملکرد محصول) را نیز فراهم می کند.

تبخیر-تعرق سبز-آبی ، ردپای آب، بهره وری آب، راندمان آبیاری .