محمود محبی - گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
حسن غرایاق زندی - گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمد خبیری - گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مقدمه و هدف: یکی از اهداف اصلی روان شناسی ورزش، شناسایی عوامل روان شناختی مرتبط با عملکرد ورزشی و نیز احتمالات رشد آنهاست. هدف از این پژوهش تعیین تفاوت نیمرخ انگیزشی ( جهت گیری ورزشی، انگیزه ورزشی و منبع کنترل) تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه بود. روش شناسی: در این پژوهش مقطعی ۷۰ تکواندوکار نخبه (قهرمان در مسابقات آسیایی و جهایی؛ میانگین و انحراف معیارسنی: ۳۵/۶ ±۷۰/۲۲) و ۷۰ تکواندوکار غیرنخبه (درگیر در لیگ دسته یک؛ میانگین و انحراف معیارسنی= ۳۶/۳ ±۵۷/۲۰) شرکت و مقیاس های جهت گیری ورزشی (گیل و دیتر، ۱۹۹۸)، انگیزه ورزشی (مالت و همکاران، ۲۰۰۷) و منبع کنترل (لونسون، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند. نتایج: نتایج نشان داد که تکواندوکاران نخبه دارای منبع کنترل درونی تر و سطوح بالاتری از انگیزه پیشرفت، انگیزه درونی و بیرونی هستند (مجذور سهمی اتا = ۲۵/۰). نتایج همچنین نشان داد که بین منبع کنترل بیرونی و بی انگیزگی در تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت معناداری نشان ندارد. نتیجه گیری: نتایج در زمینه کاربرد آنها در فرآیند استعدادیابی و توسعه در ورزش و همچنین توسعه مهارت های زندگی در ورزشکاران مورد بحث قرار گرفته است.

استعدادپروری, انگیزه خودمختاری, انگیزه پیشرفت, موفقیت, منبع کنترل