سمیه غلامی - larestan higher education complex
عبدالرضا میرانی - Graduate of Educational Psychology, Islamic Azad University (Bandar-e-Lengeh)

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تفاوت­های بین نسلی به لحاظ ابعاد دین داری و هویت دینی والدین جانباز و فرزندان­شان انجام پذیرفت. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی- پس رویدادی بوده است. جامعه آماری شامل تمامی ۴۶۰ جانباز ساکن در شهرستان بندرلنگه  و تمامی فرزندان پسر ۲۰ تا ۳۰ ساله خانواده­های آنان بود که از آن بین تعداد ۲۵ نفر از پدران و ۲۵ نفر از فرزندان پسر به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و با دو پرسشنامه دین داری گلاک و استارک (۱۹۶۵) و همچنین پرسشنامه هویت دینی سراج­زاده (۱۳۸۳) مورد سنجش قرار گرفتند و پس از جمع ­آوری داده­ها از آزمون تی وابسته استفاده شد. یافته ­ها: یافته­های پژوهش نشان­دهنده آن است که میانگین هویت دینی فرزندان در دو بعد احساسی (۶/۲۱=M) و مناسکی (۵/۲۱=M) از میانگین بعد احساسی (۴/۲۰=M) و مناسکی (۵/۲۰=M) والدین خود بالاتر و والدین نیز در بعد اعتقادی (۲/۲۲=M) نسبت به فرزندان (۵/۱۶=M) در سطحی بالاتر قرار دارند. به علاوه نمرات میانگین جوانان در دو بعد فکری (۵/۱۶=M) و پیامدی دین داری  (۹/۱۹=M) از والدین خود در بعد فکری (۱/۱۳=M)، و پیامدی (۴/۱۸=M) برتر و والدین نیز در بعد اعتقادی (۳/۲۰=M) در مقایسه با فرزندان (۶/۱۶=M) در سطحی بالاتر قرار دارند. نتیجه ­گیری: به طور کلی والدین پژوهش حاضر با فرزندان­شان فضای فکری متفاوتی که بتوان شکاف نسلی خواند را تجربه نمی ­کنند.

generation, dimensions of religiousness, religious identity, veterans and their children., نسل, ابعاد دین داری, هویت دینی, جانبازان و فرزندان شان