لیلا جهان دیده - کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع) ، مشهد، ایران
امیر لطافت کار - گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربی تبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
رضا خان زاده - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، موسسه آموزش عالی اسرار، مشهد، ایران
فرزاد امیدی کاشانی - گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

هدف: تقویت و فعالسازی عضلات گلوتئوس ماکسیموس و مدیوس درحالیکه سهم تنسورفاشیالاتا را به حداقل برسانداجزای مهمی در توانبخشی کمردرد است. بدین منظور از شاخص گلوتئال به تنسور استفاده می شود که تعیین می کند کدامتمرین ها، فعالسازی گلوتئال را هدف قرار داده و درعینحال فعال سازی TFL را به حداقل می رساند. هدف از مطالعه حاضربررسی تفاوت بین تمرینات اصلاحی با آستانه بالا و پایین بر بهبود درد و کینماتیک بیماران مبتلابه کمردرد بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. ۴۵ زن مبتلابه کمردرد ۴۵-۳۰ سال بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تجربی ۱ ( ۱۴ نفر؛ تمرینات اصلاحی با آستانه بالا)، تجربی ۲ ( ۱۴ نفر؛ تمرینات اصلاحی با آستانه پایین) و کنترل ( ۱۵ نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از۸ هفته مداخله تمرینی که به مدت ۴۵ دقیقه و ۳ جلسه در هفته صورت گرفت؛ از مقیاس بصری درد، پرسشنامه رولاندموریس و دوربین فیلمبرداری برای ارزیابی درد و کینماتیک آزمودنی ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله تمرینی (تمرینات اصلاحی با آستانه بالا و پایین) باعث بهبود درد (تجربی ۱ (با اندازه اثر: ۰/۹۱) و ۲(با اندازه اثر ۰/۸۶) و کنترل (با اندازه اثر ۰/۳۶)، افتادگی لگن (گروه های تجربی ۱ (اندازه اثر: ۰/۹۳) و ۲ (اندازه اثر: ۰/۴۲) آبداکشن ران (گروه تجربی ۱ (اندازه اثر: ۰/۷۴) فلکشن ران (گروه های تجربی ۱ (اندازه اثر: ۰/۷۸) تجربی ۱ (اندازه اثر: ۰/۶۹ ) و ۲ اندازه اثر: ۰/۴ چرخش داخلی ران (گروه تجربی ۱ (اندازه اثر: ۰/۷ )، فلکشن زانو (گروه های تجربی ۱) اندازه اثر: ۰/۶۹ و ۲ اندازه اثر: ۰/۵۵ و ابداکشن زانو (گروههای تجربی ۱) اندازه اثر: ۰/۷۱ و ۲ اندازه اثر: ۰/۴۲ شد. P<۰/۰۵ اما برتری با تمرینات اصلاحی با آستانه بالا بود. نتیجه گیری: یافته ها نشانگر کاهش درد و بهبود کینماتیک آزمودنیها در گروه تمرینات اصلاحی با آستانه بالا نسبت بهگروه تمرینات اصلاحی با آستانه پایین بود؛ بنابراین، اگر هدف توانبخشی، فعال سازی و تقویت عضلات گلوتئال و کاهشدرگیری عضله ی تنسورفاشیالاتا است؛ استفاده از تمرینات ذکرشده به عنوان یک درمان مکمل در کنار مداخله های تمرینیاثرگذار دیگر، برای بیماران مبتلابه کمردرد توصیه می شود.

کمردرد، فعالیت الکتریکی عضلات، گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس، درد