بابک تقدیسی - دانشجوی دکتری، دانشگاه فردوسی مشهد
کاظم اسماعیلی - دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد
سعید رضا خداشناس - دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد

استفاده از پوشش های بتنی جهت کنترل فرسایش مجاری انتقال آب در مناطق صعب العبور و کوهستانی ، به علت هزینه های بالای تهیه و حمل مصالح در بسیاری مواقع دارای توجیه اقتصادی نمی باشد. این مسئله در خاکهای گچی به علت انحلال و فرسایش پذیری بالا از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. مطالعات پیشین نشان می دهد که با افزودن سیمان و دیگر مصالح به خاک محل می توان ، مقاومت فشاری خاکها را افزایش داد. استفاده از پودر میکروسیلیس در تثبیت خاک های گچی و بررسی مقاومت فشاری و فرسایشی می تواند تفاوت عمده ای با تحقیقات قبلی داشته باشد. در پژوهش حاضر مقاومت فشاری و فرسایشی ناشی از بر خورد جت آب صفحه ای بر نمونه ها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمایشگاهی نشان داد ، شروع فرسایش در نمونه ها وابسته به سرعت و زاویه برخورد جت آب به نمونه ها و زمان فرسایش داشته و برای نمونه هایی با ۱۰% میکروسیلیس ، در سرعت ۴متر بر ثانیه و زاویه برخورد عمودی(Ө=۰)، ترکیبی با ۱۰% سیمان تا زمان ۶ ساعت و ترکیبی با ۱۲% سیمان در کل زمان آزمایش(۸ ساعت) و در سرعت ۶ متر بر ثانیه و زاویه برخورد افقی (۹۰Ө =) هر دو ترکیب (۱۰% و ۱۲%سیمان) در کل زمان آزمایش(۸ ساعت) ، در مقابل فرسایش ، مقاومت دارند.

تثبیت خاکهای گچی , کنترل فرسایش , تثبیت خاک محل