علی ربیعی - دکتری مدیریت استراتژیک
زهرا نظریان - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی

امروزه و دراکثر کشورها افزایش تعداددانشگاه ها و جمعیت دانشجویی دولت ها را از تامین بودجه و امکانات لازم برای دانشگاه ها ناتوان ساخته است لذا دانشگاه ها برای انجام برنامه ها و تحقق اهداف خود تلاش می نمایند روشهای مختلفی را برای تامین هزینه های خود به کارگیرند دراین راستا خصوصی سازی به عنوان یک سیاست گسترش آموزش عالی و نیز تحقق استقلال مالی دانشگاه ها به حساب می آید که هم میتواند دارای آثار و نتایج مثبت و هم دارای عواقب منفی باشد این مطالعه جهت شناسایی مهمترین آثار حاصل از خصوصی سازی دانشگاه های دولتی درایران شکل گرفته است بدین منظور پس از بررسی مباحث نظری کوشش می شود تا به دو سوال اساسی دراین زمینه پاسخ داده شود نخست این که مهمترین تبعات خصوصی سازی آموزش عالی درایران چه م یتوند باشد و دیگر اینکه چه راهکارهایی را می توان جهت حذف و یا کاهش آثار منفی آن به کاربرد این پژوهش یک مطالعه زمینه یاب از نوع کمی و کیفی استکه با تکا برابزار مصاحبه عمیق با متخصصان دانشگاهی دربخشهای دولتیو غیردولتی و نیز استفاده از ابزار پرسشنامه به دو صورت پرسشنامه بازوپرسشنامه بسته حاصل شده است.

خصوصی سازی، آموزش عالی، آثار و تبعات، استقلال دانشگاهی