زیبا پریشانی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور،تهران، ایران

غربت و غم غربت و پناهندگی یکی از مسائل بسیار مهم و چشمگیر در دنیای معاصر است. هرساله هزاران فیلم و کتاب، مصاحبه و رساله و مقاله درباره غربت واندوه آن تهیه می شود؛ اما این غم غربت تنها مربوط به پنا هجویان امروزی نیست که در تمامی دوره های آشوب، پناه جویی امری شایع و عادی بوده است. بدیهیاست که شاعران و هنرمندان به واسطه ی طبع ظریف خود واکنش شدیدتری به آلام روحی ناشی از غربت و جلای وطن نشان می دهند و تصویرهایتاثربرانگیزتری از آن را در اشعارشان به ظهور می رسانند. مقاله حاضر به عصر صفوی پرداخته و انبوه هنرمندان و شاعرانی که به خاطر توجه و استقبال دربار مغولانهند، راهی آن دیار شدند و به واسطه انبوهی منابع تنها به تصویر غم غربت در اشعار شاعران کاشانی که به هندوستان مهاجرت کرده اند می پردازد و نمونه هایی ازاشعار غربت زدگی آنان را ارائه می کند.

شاعران کاشان، مهاجرت، هند، غم غربت، وطن