قربانعلی صناعی - کارشناسی ارشد زبان وادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
زهرا سادات موسوی - دانشجوی دکترای زبان وادبیات فارسی، گرایش عرفانی، دانشگاه گیلان

ادبیات پایداری از انواع ادبی است که در دوره متاخر مورد توجه واقع شده است، اما در ادبیات گذشته ریشه دارد. این نوع ادبی در دوران انقلاب اسلامی و دفاعمقدس در ایران بسامد بسیاری دارد. نصر الله مردانی و قیصر امین پور از جمله شاعران ادبایت پایداری هستند که در اشعار خود به این مقوله توجه داشته و مضامینمربوط به انقلاب، جنگ و تبعات آن را در آثارشان می توان دید. این دو شاعر مولفه هایی چون: وطن، شهادت، شهید، بمباران، نمادهای ملی، وصف بزرگانانقلاب، را در آثار خود به کار برده اند. شعر مردانی نسبت به قیصر حماسی تر است . وی با کاربرد عناصر ملی و یادکرد پهلوانان تاریخی سعی در تهییج ملت برایحاضر شدن در میادین جنگ دارد ولی قصر با لحنی آرمتر از شهادت سخن می گوید و به ستایش شهید و دلسوزی برای خرابی شهرها و کشته شدگان می پردازدو در عین حال مرگ در راه خدا را به شکلی عرفانی ستایش می کند.

ادبیات پایداری، شهید، شهادت، دفاع مقدس، انقلاب اسلامی.