مهدی عبدالهی - گروه برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حمیده فروزانگهر - گروه برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
آرش وحید - گروه برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

با سرعت گرفتن روند شهرنشینی در ایران و افزایش جمعیت شهری به خصوص در کلانشهر تهران، شاهد بالا رفتن میزانمطالبات شهروندان خواهیم بود، بنابراین درک محیط و آشنایی با متغیرهای محیطی موضوعی است که اهمیتی روزافزون پیدامی کند. توجه نکردن به ظرفیت شهرها و وضعیت متغیرهای تاثیرگذار، منجر به بروز مسائل و مشکلات فراگیر شهری مانند فقر،بیکاری، تورم، آلودگی محیط زیست، نابودی زیرساخت ها و غیره می شود و نحوه اداره سیاسی، مدیریت منابع اجتماعی و اقتصادی،تدوین سیاست های اجرایی، برنامه ریزی شهری در شهر را تحت تاثیر قرار میدهد. از این رو مدیریت شهری باید به دنبالراهکارهای اساسی برای حل مشکلات و معضلات شهری باشد. از این رو مفهوم حکمرانی خوب شهری به عنوان یک پارادایم درمدیریت شهری معرفی میشود در سالهای اخیر از روش شناسی مشارکت محور و فنون گردآوری مشارکتی در مطالعاتبرنامه ریزی شهری یاد شده است و کشمکش بیشتر بر سر راه تحقق «شهروندی در عمل» به عنوان یکی از مولفه های اصلی جامعه مدرن بوده است. در مدیریت شهری نوین و در جهانی که به طور فزایندهای به سمت شهری شدن گام برمی دارد، مشارکتمردمی جایگاهی رفیع دارد. رویارویی با مسائل و مشکلاتی که شهرهای امروز جهان با آن درگیر هستند، تنها با بهره گیریدرست و بهینه از توانها و استعدادهای موجود در شهروندان در قالب برنامههای مشارکتی قابل دستیابی است. جریان زندگیامروزه به گونه ای است که مشارکت در همه قلمروهای آن نقش عمدهای دارد و مردم به صورت فردی و گروهی، خواهان حاکمیتبر سرنوشت خویشند. مهمترین جنبه های مشارکت مردم، فراهم آوردن پیش زمینه های لازم برای استفاده از توانایی بالقوه مالی،علمی، فکری و... آنان است. سپردن امور به مردم، مستلزم روحیه مشارکت طلبی و کار جمعی است که تا کنون در جامعه مازمینه مساعد چندانی برای آن وجود نداشته است.

حکمروایی خوب، مشارکت مردمی