رحمت اله خسروی - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.
مینا نظامی - دانشجوی دکترای روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی ابعاد تعاملات والدین با فرزندان و معلمان دوره ابتدایی در فرایند آموزش و یادگیری مجازی طراحی و اجرا شد. این پژوهش با رویکرد کیفی و به روش پدیدارشناسانه با نمونه گیری هدفمند صورت پذیرفته است. جامعه پژوهش، مادران دانش آموزان دختر و پسر ابتدایی شهر ابهر بودندکه ۱۴ نفر از آن­ها در فرایند تحقیق شرکت کردند. ابزار گردآوری داده­ها، مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته بود. متن مصاحبه­ها با روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند و مصاحبه­ها تا حد اشباع داده­ها ادامه یافت. بررسی روایی با استفاده از دو روش درگیری بلندمدت و پرسش از همکاران و بررسی پایایی از طریق روش بازبینی مشارکت کننده انجام شد. یافته­های پژوهش نشان دادند که والدین از طریق اعتمادسازی، توجه به وضیت عاطفی- روانی فرزندانشان، ایجاد روش­های خلاقانه برای افزایش مشارکت آنها، افزایش سواد فن آوری، یافتن کانال­های موثر ارتباط با معلم و همکاری با معلم در فرایند یادگیری-یاددهی می­توانند اثر گذاری آموزش­های مجازی برای یادگیری فرزندانشان را بیشتر کنند. در این پژوهش، تعامل والد-فرزند، کیفیت سازنده و فعال و تعامل والد-معلم در سطح متوسطی قرار داشت.

آموزش و یادگیری مجازی, دوره ابتدایی, تعامل والد-فرزند و تعامل والد-معلم