سعید کریمی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، گروه علوم انسانی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
شهروز دربندی - دانشجوی دکتری رشته حقوق بین الملل عمومی، گروه علوم انسانی، واحد بینالملل قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران

زمینه و هدف: جامعه ملل به دلیل ضعف در مجازات متخلف و عدم ممنوعیت صریح در توسل به زور و تشکیلات خود و امکان خروج سهل و آسان از آن با شکست مواجه و فاجعه دوباره جنگ را به همراه داشت . سازمان ملل با هدف اصلی حفظ صلح و امنیت بین المللی تشکیل شد. با پدیدار شدن بازیگران جدید در صحنه جهانی موضوع اصلاح ساختار این سازمان، علی الخصوص شورای امنیت به یک چالش جدی تبدیل شد. کشورهای کوچک از همان ابتدا با داشتن اختیارتی مانند حق وتو برای اعضای دائم شورای امنیت مخالف بودند. با اینکه ایجاد تغییرات در شورای امنیت با منافع بسیاری از کشورها گره خورده است اما با این حال دولت ها در گروههای مختلف با یکدیگر هم عقیده شده و مدلهای مختلفی را برای اصلاح این ساختار پیشنهاد دادند. این مقاله با تحلیل این مدلها نقاط ضعف و قوت آن را بررسی می نماید.روش شناسی : پژوهش حاضر بر اساس روش توصیفی - تحلیلی و بر پایه اسناد و منبع کتابخانه ای نگاشته شده است و در این راستا، با مطالعه اسناد بین المللی ، با هدف کاربردی ، اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .نتایج و یافته ها: نتایج تحقیق نشان می دهد گروه اتحاد برای اجماع مخالف افزایش اعضای دائم شورا و موافق افزایش اعضای غیردائم است که این موضوع با نظر گروه چهار در تضاد است . گروه چهار نیز همواره بر گسترش در هر دو حوزه عضویت دائمی و غیردائم اعضای شورا با تاکید بر افزایش اعضای دائم توجه داشته است .گرچه این مخالفت نشانه عدم تمایل به اصلاحات در ساختار شورا نیست بلکه حاکی از آن است که این دو گروه بیشتر در خصوص شیوه و چگونگی عمل اصلاح با یکدیگر اختلاف دارند. طرح اتحادیه آفریقا نیز در مخالفت با طرح گروه چهار قرار گرفت و خواهان کرسی دائم با حق وتو در شورا شدند.

اصلاحات، اتحاد برای اجماع، سازمان ملل متحد، شورای امنیت ، گروه چهار