امیررضا کوثری - دانشیار، دانشگاه تهران، دانشکده ی علوم و فنون نوین،
علیرضا احمدی - پژوهشگر، دانشگاه تهران، دانشکده ی علوم و فنون نوین
علیرضا اسفندبد - پژوهشگر، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده ی مکانیک
مسعود یوسفی - پژوهشگر، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده ی مکانیک

حفظ دارایی های فضایی، هدف مشترک همه ی صاحبان کسب و کار در این حوزه از علم و فناوری است که در قالب بخش دولتی یا خصوصی به فعالیت می پردازند. به همین دلیل صرف نظر از قوانینی که درباره ی مدیریت ترافیک فضایی تدوین شده، جمع آوری فعال زباله های فضایی یکی از انواع ماموریت های فضایی است که به صورت داوطلبانه به آن پرداخته شده و انواع روش های پیاده سازی به منظور انجام آنها توسط مراکز توسعه ی علم و فناوری های فضایی معرفی گردیده است. بخشی از شرایط اولیه ی حاکم بر مساله نظیر همکاری یا عدم همکاری سامانه ی هدف و جرم و ابعاد آن، دسته ای از الزامات فنی را به طراحی و پیاده سازی مکانیزم گرفتن و حذف تحمیل می نماید که همزمان ایده ی اجرای ماموریت ارائه ی خدمات نت در مدار LEO به صورت موازی را نیز متبادر می سازد. روش های گرفتن و حذف را می توان به دو دسته ی اصلی روش های تماسی و روش های غیرتماسی طبقه بندی کرد. از بین روش های گرفتن تماسی، انواع مبتنی بر اتصال صلب و انعطاف پذیر به یک اندازه در نمونه های عملیاتی مورد استفاده قرار گرفته اند. متداول ترین روش های حذف، روش افزایش درگ، اتصال الکترودینامیکی، روش های حذف غیرتماسی و روش های حذف تماسی هستند. در این مقاله نتایج مطالعات موردی چند نمونه از ماهواره های سرویس دهنده در فضا با ماموریت های تک و چندمنظوره ارائه شده است که می توانند در حذف فعال زباله نیز به کار گرفته شوند. در انتها با جمع بندی نتایج مطالعه ی موردی نشان داده شده است که استفاده از بازوی رباتیکی در فاز گرفتن دارای مزایایی نسبت به سایر روش ها برای یک فضاپیمای چند ماموریتی می باشد.

زباله های فضایی، حذف فعال باقیمانده های فضایی، بازوی رباتیکی سامانه ی تعیین و کنترل وضعیت و موقعیت، ماهواره های سرویس دهنده