حمیدرضا غفورپورفتیده - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه شهید بهشتی

یکی از مشکلات بزرگی که برای دانشجویان جدید الورود معماری دانشگاه های مختلف ایران که اکثریت از رشته ریاضی فیزیک وارد معماری می شوند وجود دارد، عدم تطابق توانایی ها و شیوه تفکر دانشجویان با مواردی است که به آن ها آموزش داده می شود. به علت سیستم آموزشی خاصی که در کشور ما وجود دارد دانش آموزان قبل از ورود به دانشگاه ها بدون توجه به استعدادها و توانایی هایشان و تنها بر اساس قواعدی از پیش تعیین شده مجبور به یادگیری مواردی می شوند که در آینده تحصیلی و شغلی آنها شاید هرگز استفاده ای نداشته باشد. از طرفی به مسائلی مانند توانایی حل مسئله و تفکر خلاقانه که نه تنها برای طراحی و خلق یک اثر ضروری هستند بلکه در تمامی مراحل زندگی به آنان یاری خواهد رساند اصلا توجه ای نمی شود. آموزش تفکر خلاقانه و توانایی حل مسئله به این معنا نیست که تمام دانش آموزان باید در آینده معمار شوند؛ بلکه این آموزش ها باعث می شوند که دانش آموزان مهارت ها و دانشی را یاد بگیرند که در آنها توانایی برخورد با مشکلات و شکست ها، حل مسئله، اجتماع پذیری، کار آفرینی و خلاقیت را ایجاد کند و از آنان انسان بهتری در مواجهه با خود، جامعه و محیط بسازد. آموزش این موارد در قالب عصاره معماری در مقاطع تحصیلی غیردانشگاهی علاوه بر حل مشکلات گفته شده، می تواند شناخت عمومی جامعه نسبت به معماری درست را نیز افزایش داده و تفاوت شدید موجود بین بازار تقاضا و مطالب آموزش داده شده در دانشگاه ها را کاهش دهد. در این تحقیق تلاش می شود که ضرورت آموزش تفکر خلاقانه و توانایی حل مسئله به عنوان پیش درآمدی بر آموزش معماری در مدارس مورد بحث قرار بگیرد.

آموزش معماری، تفکر خلاقانه، توانایی حل مسئله، مدارس