زهره اسدی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابرازگری هیجانی با اضطراب اجتماعی در دختران دوره اول متوسطه شهرستان کرج انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دختران دوره اول متوسطه شهرستان اسلامشهر که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند.؛ با روش نمونه گیری به صورت در دسترس تعداد۳۷۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه هایی که جهت جمع آوری اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شدند عبارت بودند از: پرسشنامه ابراز گری هیجانی کینگ و امونز (۱۹۹۰)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی (SPIN) کانور و همکاران (۲۰۰۰) و مقیاس بلوغ عاطفی یاشویر سیک و بهارگاوا (۱۹۷۴). برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری(SEM) به کمک نرم افزار Amos و ۲۲SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد اضطراب اجتماعی هم به طور مستقیم و هم غیر مستقیم از طریق بلوغ عاطفی با ابراز گری هیجانی رابطه دارد. بطور کلی با توجه به نتایج می توان گفت که بلوغ عاطفی در رابطه اضطراب اجتماعی و ابرازگری هیجانی نقش میانجی دارد.

اضطراب اجتماعی، ابرازگری هیجانی، بلوغ عاطفی، دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه