بهروز باوندپوری گیلان - کارشناس ارشد مدیریت در سوانح طبیعی دانشگاه تهران
سعید گیوه چی - استادیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

شهر مجموعه ای از عوامل زنده و پویاست که عناصر و عوامل تشکیل دهنده محیط های آن اعم از ساختمان ها، گذرها و میادین و ... مخلوق روح خلا ق ساکنان آن است. امروزه با گسترش شهرها و رشد آهنگ جمعیت شهر نشین، همچنین افزایش مشکلات و معضلات ناشی از این فرایند و اهمیت یافتن مدیریت همه جانبه و پایدار شهر، بحث ایجاد زیر ساخت های موجود شهری بیش از پیش قوت یافته است ،یکی از این عوامل که امروزه غالب طراحان ومدیران شهری گاه برای فرار از دام مشکلات ترافیکی وگاه برای مدرنیته کردن شهرها به آن میپردازند ایجاد تقاطعهای غیر همسطح است ، درنگاه اول معرف هویت شهری بزرگ ونشان از مدیریتی همسو با سیر تکاملی شهرها بوده ، اما درصورتیکه این خصیصه مدیران را درمکانیابی مناسب آنها غافل نمایدو ایمنی، استحکام ودوام این المان شریانی فدای چشم اندازهای زیبایی شهرگردد،آنجاست که در مواقع بحرانی که بایستی بعنوان یک شریان حیاتی به خدمت گرفته شود باعث انسداد گذرهای اصلی وتشدید بحران میگردد .این مقاله بر آن است که به بررسی پیامدهای منفی ناشی از تخریب تقاطعهای غیر همسطح و به تبع آن تشدید بحران های ناشی از سوانح طبیعی خصوصاً زلزله بپردازد ن.تایج این تحقیق بیانگر آن است تخریب این تقاطعها باعث انسداد شریانها شده وامداد ونجات را در شرایط بحرانی مختل مینماید

بحران، تقاطعهای غیرهمسطح، زلزله ، شهر