ملاحظات مدیریت بحران و پدافند غیرعامل و جایگاه آن در توسعه زیرساخت های حمل و نقل ریلی

بررسی موقعیت ویژه ایران و به دنبال آن حساسیت های گوناگون موجود در کشور، لزوم برنامه ریزی و پیش بینی طرح ها و اقدامات مختلف را با هدف کاهش آسیب پذیری زیر ساخت های حیاتی موجود در پهنه سرزمینی و افزایش پایداری ملی و تداوم فعالیت های دستگاه ها و سیستم های حیاتی در بحبوحه بحران ها و تهدیدات طبیعی و غیرطبیعی بیش از پیش ضروری کرده است. در سال های اخیر پدافند غیرعامل و مدیریت بحران به عنوان راهکارهای اصلی در این زمینه مطرح شده است.حمل ونقل ریلی به عنوان یکی از زیرساخت های مهم، نقشی اساسی در ایجاد ارتباط میان مکان ها و موقعیت های مختلف یک کشور و کشورهای دیگر دارد. همین خصوصیت مهم باعث شده تا حمل و نقل ریلی از اهداف مورد توجه دشمن قرار گیرد. شناخت و رعایت اصول پدافند غیرعامل در این حوزه، باعث کاهش آسیب پذیری و خسارت های احتمالی در آن می گردد. همچنین توسعه صنعت حمل ونقل ریلی در قالب طرح آمایش سرزمین نوعی نگرش پدافند غیرعامل در این حوزه محسوب می شود.وجود اقوام دوتکه در کشور که نیم نگاهی به آن سوی مرز دارندوالتهاب وناپایداری منطقه خاورمیانه و برنامه های خصمانه دولتهای دیگر سبب شده تا لزوم واهمیت افزایش تعاملات منطقه ای و افزایش همبستگی و اتحاد ملی و منطقه ای هرچه بیشتر احساس شود.این مقاله با تبیین این مسائل به تاثیر ملاحظات مدیریت بحران در اولویت بندی پروژه های حمل ونقل و بخصوص حمل ونقل ریلی می پردازد

Keywords:

حمل و نقل ریلی , پدافند غیرعامل , مدیریت بحران , آمایش سرزمین , اولویت بندی