مجتبی منصور روستایی - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور واحد سمنان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر درمان تنظیم هیجان بر کاهش اضطراب و خشم زنان در معرض طلاق شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان در معرض طلاق مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از در معرض طلاق شهر تهران به مرکز روانشناسی «نگاهی نو» در منطقه ۱ تهران انتخاب گردید و به صورت صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (گروه آزمایش: ۱۵/ گروه گواه: ۱۵). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب بک (BAI) و بروز خشم وضعی- خصلتی اسپیلبرگر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف معیار، و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان تنظیم هیجان بر کاهش اضطراب زنان موثر بود، و میزان اضطراب آزمودنی های گروه آزمایش را کاهش داد (۰۰۱/۰>p). نتایج همچنین نشان داد که درمان تنظیم هیجان بر مقیاس خشم و خرده مقیاس های آن یعنی «حالت خشم»، «بروز بیرونی خشم»، «مهار بیرونی خشم» و «مهار درونی» موثر بود (۰۰۱/۰>p) و فقط بر مقیاس «رگه خشم» (۰۰۱/۰

درمان تنظیم هیجان، اضطراب، خشم، طلاق