نگین بینش - کارشناس ارشد مدیریت در سوانح طبیعی و مدیر گروه امداد و سوانح

سوانح طبیعی در کنار آسیب های جانی و مالی و خسارت به سازه ها، می توانند به مثابه فرصتی به منظور ارتقاء ساخت و ساز در منطقه سانحه دیده در نظر گرفته شده و به عنوان تجربه ای ارزشمند قلمداد گردند. وقوع سوانح سبب آشکار شدن نقاط ضعفموجود در ساخت و ساز می گردد ونشان دهنده درجه آسیب پذیری جوامع در برابر خطرات طبیعی و اهمیت نوسازی و بهسازی اماکن می باشد. پس از رخداد هر سانحه و تخریب ساختمانها به ویژه سازه های مسکونی، نیاز به بازسازی وجود داشته، و با توجه به آشکار شدن نقط ضعف موجود در نحوه ساخت و سازهای پیشین، می توان با عبرت گیری از گذشته در جهت بهبود ساخت و ساز و رفع نقاط ضعف موجود و مقاوم سازی هر چه بهتر سازه ها تلاش نمود؛ که نهایتاً به بهبود وضعیت ساخت و ساز منطقه آسیب دیده منجر خواهد شد و کیفیت ساخت و ساز را در منطقه افزایش داده، و نهایتاً به کاهش آسیب پذیری در سوانح احتمالی آتی متجر خواهد گردید. حال آنکه اگر چنین سانحه ای به وقوع نپیوسته بود، چه بسا به نقاط ضعف موجود پی برده نشده، و یا توجهی به بهسازی وضعیت موجود نمی گردید. تحقیق حاضر پس از بررسی ادبیات تخصصی موضوع و ذکر نکات ضروری در این زمینه، و نیز مروری بر تجربیات کشورهای مختلف جهان دررابطه با چگونگی استفاده از فرصت بازسازی پس از سوانح، به طور خاص به زمین لرزه فروردین 85 استان لرستان پرداخته و بر اساس بازدیدهای میدانی و مصاحبه با مسئولین امر بازسازی، به بررسی میزان و نحوه بهره برداری از وقوع این سانحه و تبدیل آن به فرصتی در جهت ارتقاء هر چه بهتر جامعه سانحه دیده، می پردازد

سانحه، ساماندهی، توانمند سازی، فرصت، توسعه مشارکت مردمی