سمیه فخاری - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد آیت الله آملی آمل

فقدان قوانین حقوقی و کیفری مناسب در ارتباط با فضای مجازی که بهطور صریح اعمال مجرمانه در این حوزه را جرم انگاری کند، در جوامع بشری امری غیرقابل انکار است؛ زیرا گسترش روزافزون فضای مجازی و سوءاستفاده بزهکاران از خلاء مزبور همواره مشکل ساز خواهد بود. در این مقاله با بررسی تعریف جرم در ماده ۲ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ تلاش شد تا ابعاد حقوق کیفری جرایم رایانهای واکاوی شود. در واقع جرم رایانه ای به جرایمی اطلاق میشود که رایانه برای ارتکاب جرم شرط لزوم خواهد بود اما شرط کامل محسوب نمیشود و جرایم رایانهای به سه دسته جرایم سنتی با استفاده از رایانه، جرایم مرتبط با محتوا و جرایمی که رایانه و سامانه های ارتباطی را مورد هجوم قرار میدهند، تقسیم میشود. جرم سرقت هویت در فضای مجازی یکی از جرایم رایج در فضای سایبری است که با ارایه تعریف آن که بیان میدارد شخص خود را به جای دیگری جلوه داده و تمام حقوق قانونی وی را دارا شده یا جرایمی با نام وی انجام میدهد، چه راهکارهایی برای مقابله با این جرم به روش توصیفی- تحلیلی مناسب خواهد بود. همچنین به قوانین موجود در ایران و سطح جهان برای مقابله با جرایم رایانهای و انواع شیوه های جعل در فضای مجازی اشاره خواهد شد که امید است قانونگذار برای جرایم رایانهای مانند سایر کشورها تعریف دقیق و جامعی ارایه دهد و جرم سرقت هویت در فضای مجازی بیش از پیش مورد توجه واقع شود و آن را بهطور صریح جرم انگاری شمرده و درپی آن نهاد خاص برای رسیدگی به این جرم تاسیس گردد.

فضای مجازی، حقوق فضای مجازی، جرایم رایانهای، سرقت هویت در فضای مجازی، جرم انگاری سرقت هویت در فضای مجازی