سعیده ایزدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد

در حال حاضر با پیشرفت علوم کامپیوتر و نقش آن در سرعت انتقال دادهها، لازم است تا مدلهای هیدرولوژیکی نیز همگام با توسعه فناوری اطلاعات توسعه یابند و به جای استفاده از روشهای توصیفی و شماره منحنی ، از مدهای “داده محور” برای پیش بینی سیلاب و رواناب استفاده گردد. مدل ریاضی ۱۳RM بر مبنای منحنی مفهومی SCS-CN توسط شامحمدی نگارش شده است . هدف اصلی این مطالعه ، معرفی مدل نگهداشت کل (St = f(Fmax, Smax, pa)) و مدل رواناب (Q = f( St, pa)) می باشد که منجر به برآورد عمق نگهداشت و عمق رواناب در حوزههای آبخیز ایران می گردد. برای محاسبه مقادیر نگهداشت موثر پیشین (رطوبت پیشین ) نیز از بیلان آبی استفاده شده است . هم چنین مقادیر حداکثر نگهداشت اولیه (I)، حداکثر نگهداشت ثانویه (Fmax) و نگهداشت پتانسیل حوزه آبخیز (Smax) با استفاده از دادههای آماری بارش (Pa) حاصل می گردد.

بیلان آب، حوزههای آبخیز، رطوبت پیشین ، مدل بارش-رواناب-نگهداشت .