علیرضا علی اکبری - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
پوریا حاجی کریمی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
علی خدایی - استاد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
محمد راهی - مدیر تحقیق و توسعه، شرکت نفت پاسارگاد، تهران، ایران
اسحاق بابایی عاشورآبادی - مسئول واحد تحقیق و توسعه، کارخانه تهران، شرکت نفت پاسارگاد، تهران، ایران

بهره گیری از افزودنی ­های مختلف در قیر جهت افزایش عمر و دوام روسازی بسیار رایج است. در این پژوهش تاثیر استفاده از درصدهای مختلف (۲، ۴ و ۶ درصد وزنی نسبت به قیر خالص) پلیمر استایرن - اتیلن/پروپیلن - استایرن (SEPS) بر رفتار خستگی قیر مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا از آزمایش های جاروب زمان (TS) و جاروب دامنه خطی (LAS) برای بررسی مشخصات خستگی قیر اصلاح­شده استفاده شده است. علاوه بر روش رایج برآورد عمر خستگی بر اساس نتایج آزمایش LAS، در این پژوهش از روش شبه­تنش نیز استفاده شده و نتایج هر سه روش با یکدیگر مقایسه شده است. در نتیجه این پژوهش، استفاده از ۲ درصد وزنی SEPS در قیر باعث کاهش عمر خستگی تا ۱۲ درصد و افزایش آن به ۴ و ۶ درصد موجب افزایش عمر خستگی قیر تا ۹/۲۷ برابر شده است. با مقایسه نتایج آزمایش های LAS و TS  اختلاف زیادی در میزان بهبود عملکرد خستگی در اثر اضافه شدن SEPS مشاهده شده است. آزمایش LAS به دلیل زمان کوتاه تر انجام روش مناسب تری برای بررسی مشخصات خستگی قیر است. در تحلیل نتایج آزمایش LAS بر اساس روش شبه تنش، میزان عمر خستگی نمونه های حاوی ۲، ۴ و ۶ درصد وزنی SEPS به ترتیب ۷۵/۰، ۵/۲ و ۸/۱۵ برابر نمونه قیر خالص شده است.

استایرن اتیلن/پروپیلن استایرن, جاروب دامنه خطی, جاروب زمان, شبه تنش, خستگی