نگین قاسمی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی
علی خدایی - دکترای روانشناسی، دانشگاه پیام نور سنندج
حسن غریبی - دکترای روانشناسی، دانشگاه پیام نور سنندج

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس هیجانات پیشرفت، سبک های اسنادی و تاب آوری دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بیجار در سال تحصیلی ۰۲-۱۴۰۱ بود که ۳۸۴نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، هیجانات تحصیلی پکران و همکاران (۲۰۰۵)، سبک های اسنادی (ASQ) و پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین هیجانات پیشرفت، سبک های اسنادی و تاب آوری با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<) و مدل رگرسیونی برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از روی هیجانات پیشرفت، سبک های اسنادی و تاب آوری در جهت مثبت تایید می شود؛ به گونه ای که متغیرهای مذکور ۵/۳۳% از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند (۰۱/۰P<). بنابراین می توان گفت که هیجانات پیشرفت، سبک های اسنادی و تاب آوری به عنوان عوامل روانی-هیجانی در ارتقای پیشرفت تحصیلی نقش دارند و توجه به این سازه ها جهت بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان ضروری است.

پیشرفت تحصیلی، هیجانات پیشرفت، سبک های اسنادی، تاب آوری.