صلاح الدین رحمتی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور، مرکز مهاباد، مهاباد، ایران
علی مصطفائی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه ادراک دانش آموزان از سبک تدریس معلم و خودپنداره تحصیلی با انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه اول بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر پیرانشهر به تعداد ۵۵۰۰ نفر بود. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان ۳۸۴ نفر درنظر گرفته شد که با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای با خوشه بندی مدارس بر اساس مناطق جغرافیایی ۴ گانه شمال، جنوب، شرق و غرب و سپس از هر منطقه دو دبیرستان بصورت تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه سبک تدریس ادراک شده موسی پور (۱۳۷۷)، پرسشنامه خودپندار تحصیلی چن و تامپسون (۲۰۰۴) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هرمنس (۱۹۷۰) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون خطی همزمان به وسیله نرم افزار spss انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد، ۳۴ درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی انگیزش تحصیلی، توسط ادراک دانش آموزان از سبک تدریس معلم و خودپنداره تحصیلی تبیین می شود. همچنین بین سبک معلم محور و سبک دانش آموز محور و انگیزش تحصیلی و بین خودپنداره تحصیلی، خودپنداره عمومی، خودپنداره آموزشگاهی و خودپنداره غیرآموزشگاهی با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (۰۱/۰ < p).

سبک تدریس معلم، خودپنداره تحصیلی، انگیزش تحصیلی