مرتضی فرشارضا - دانشجوی کارشناسی آموزش جغرافیا دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر بیرجند
مصطفی فرشارضا - کارشناس آموزش ابتدایی,آموزش و پرورش زابل

ناحیه سیستان در جنوب شرق ایران، سرزمین بیابانی وسیع و نسبتا همواری است که با ساختار کلان زمین شناسی فروافتادهخود، در محاصره فروافتادگی وسیع لوت در ایران قرار گرفته است. این دشت وسیع و برآمدگی هندوکش در افغانستان، ازطرف دیگر، در مسیر فعل و انفعالات جوی میان کانون های نسبی پرفشار در شمال شرق کشور که به درون کویرلوت کشیدهمی شوند و کانون های نسبی کم فشار در جنوب شرق که به درون کشور افغانستان کشیده می شوند، واقع شده است. از این رو ازنظر جریان های هوا در منطقه ای فعال قرار دارد و بادهای شدید و متعدد محلی دیگر، به دلیل این ساختار، تقریبا همیشه دراین منطقه در حال وزیدن اند. این بادها انرژی حرکتی بسیار زیادی را با عبور از دشت سیستان، با خود، به سمت سرزمین هایافغانستان حمل می کنند و بادهای ۱۲۰ روزه را به وجود می آورند. در بین بادهای محلی ایران، بادهای ۱۲۰ روزه سیستانشهرتی خاص دارند که فراتر از بخش شرقی سرزمین ایران در منطقه سیستان، برای مدت طولانی از سال می وزند. مطالعههمه جانبه این منبع پایان ناپذیر و پاک انرژی حرکتی و اقدام در جهت بهره برداری اقتصادی از آن در جنوب شرق ایران - برایبه دام انداختن انرژی حرکتی بادهای ۱۲۰ روزه با جهت غالب شمال - شمال غرب و جنوب شرق در این منطقه و استفادهاقتصادی از آن - یکی از نتایج ارزشمند مطالعات زمین شناسی اقتصادی و تاثیر آن در توسعه پایدارو جلوگیری از مهاجرتمردم این منطقه است.

سیستان، باد های ۱۲۰ روزه، زابل، زندگی مردم