تخصیص و تحویل به موقع منابع در شرایط بحرانی

در مواقع بحرانی مانند رخداد زلزله، تخصیص منابع به مدیریتی ویژه نیازمند است. در صورت عدم مدیریت هماهنگ و روش مناسب و بموقع در تخصیص منابع، امکان هدر روی منابع افزایش می یابد. علاوه بر این عواقبی را برای آسیب دیدگان به دنبال خواهد داشت از جمله گرسنگی، فشار و ناراحتی روحی،بیماری و حتی مرگ. از اینرو هدف اصلی در این شرایط، حداقل کردن زمان تخصیص و انتقال منابع بر اساس نیازهای مناطق و از سوی دیگر محدودیت موجودی مراکز جمع آوری و ذخیره سازی منابع است. جهت تحقق این منظور می توان از طریق جمع آوری و سازماندهی داده ها با استفاده از تکنولوژیهای اطلاعاتی و مدلسازی علمی، مسئله را قبل از بروز حادثه واقعی شبیه سازی و توسط نرم افزار مناسب حل نمود. در صورت وقوع بحران، با تغذیه اطلاعات موردنیاز مثل وضعیت مسیرها و تقاضای مناطق به سیستم نرم افزاری و دریافت گزارشات حاصل، میتوان بسرعت بهترین برنامه ممکن تامین درخواست مناطق را از طریق مراکز ذخیره سازی تهیه نمود. در این تحقیق در نظر است نحوه مدلسازی علمی و حل مسئله مورد بحث قرار گیرد

Keywords:

تخصیص منابع , انتقال منابع , حداقل کردن زمان , نیاز مناطق , موجودی مراکز