جواد ترکاشوند - Imam Khomeini International University

یکی از شیوه ­های متداول زمام­داری در طول تاریخ فلسفه سیاست که فیلسوفان بسیاری به سنجش آن پرداخته­اند دموکراسی است و یکی از نخستین فیلسوفان پیش­رو در این زمینه افلاطون است. چنان­که، دموکراسی در جغرافیای فکری او بد­ترین نوع حکومت است که برخلاف سایر شیوه­های زمام­داری قابلیت جهت گیری به امور مثبت را ندارد. در واقع، او دموکراسی را حکومت مردمان نادانی می­داند که از مثل به دور هستند و سرانجام آن به عوام فریبی ختم می ­شود. از همین­رو، این مقاله می­ کوشد، دیدگاه افلاطون در سنجش دموکراسی و نظریه «فیلسوف شاه» وی را بنحو روشنی در چشم انداز رساله جمهوری بکاود و راه­کار افلاطون در هدایت امور جامعه که به باور وی تنها فیلسوف شاه می­ تواند فرمانروای راستین یک جامعه باشد را تبیین ­کند. و در نهایت، نقدهایی که متفکران دوران رنسانس، مدرن و معاصر بر نظریه فیلسوف شاه او وارد ساختند را واکاوی می­ کند.

Democracy, Demagogy, The Republic, Plato, Philosopher King, Critics, واژگان کلیدی: سنجش, دموکراسی, عوام فریبی, جمهوری, افلاطون, فیلسوف شاه, منتقدان