علیرضا چهره سا - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران.
مهریار عناصری - دکتری تخصصی روان شناسی، گروه روان شناسی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران
محمد حاتمی - دکتری تخصصی روان شناسی، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر مقایسه­ ی اثربخشی درمان مبتنی بر الگوی فرانظری (TTM) با درمان کوتاه­ مدت راه­حل محور (SFBT) بر افکار خودآیند، انعطاف­پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود در بیماران مرد دارای اختلال مصرف Pethidine و MDMA بود. روش پژوهش حاضر، از نوع کاربردی و مطالعه­ای نیمه آزمایشی با طرح پیش ­آزمون – پس ­آزمون با گروه گواه می­ باشد که نمونه، شامل دو گروه مداخله و یک گروه گواه (هر گروه ۱۵ نفر) از کلیه­ی بیماران داوطلب (تمایلی) و طرح جمع­آوری معتادان متجاهر (غربالگری بهزیستی) پذیرش شده در موسسه­ ی بهبودی اقامتی میان­ مدت (Camp) امید ایمان رهایی -مرکز ماده ۱۵- واقع در شهر ماهدشت استان البرز بود که به روش غیرتصادفی هدفمند گزینش و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (E۱-E۲) و گروه گواه جای گرفتند. از مدل­ های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) جهت آزمون فرضیه­ های پژوهش پرداخته و در نهایت مشخص گردید که بین افکارخودآیند، انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود در الگوی درمانی فرانظری (TTM) و الگوی درمانی کوتاه ­مدت راه حل محور (SFBT) در بیماران مرد دارای اختلال مصرف Pethidine و MDMA، تفاوت معناداری وجود دارد.

درمان مبتنی بر الگوی فرانظری(TTM), درمان کوتاه مدت راه حل محور(SFBT), افکار خودآیند, انعطاف پذیری شناختی, تمایزیافتگی خود, بیماران دارای اختلال مصرف ماده یPethidine, بیماران دارای اختلال مصرف ماده ی MDMA