رمضان حسن زاده - استاد گروه روانشناسی ، واحد ساری، دانشگاه آزاداسلامی ، ساری، ایران
فاطمه طالبی - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشکده ی علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی،ساری، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زندگی درمانی بر اشتیاق به زندگی، امید به زندگی و کیفت زندگی در زنان نابارور می باشد.این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک تخصصی زنان و زایمان در شهرستان ساری در سال ۱۴۰۱ با تعداد ۳۷ نفر بود. برای انتخاب نمونه ۳۰ نفر از این افراد که تشخیص ناباروری را دریافت کرده بودند با روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره گواه و آزمایش قرار گرفتند سپس هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پرسشنامه های اشتیاق به زندگی ، امید به زندگی و کیفیت زندگی در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها نشاد دادند زندگی درمانی در زنان نابارور به ترتیت برای متغیر های اشتیاق به زندگی ( ۰۰۰/۰ p=،۰۴۵/۲۰ F=) ،امید به زندگی ( ۰۰۰/۰ p=،۱۹۰/۳۱ F=) و کیفیت زندگی ( ۰۰۱/۰ p=،۵۵۶/۱۲ F=) اثر بخش بود از همین رو می توان نتیجه گرفت زندگی درمانی بر افزایش اشتیاق به زندگی، امید به زندگی و کیفت زندگی در زنان نابارور تاثیر دارد.

زندگی درمانی, اشتیاق به زندگی, امید به زندگی, کیفیت زندگی, زنان نابارور