سیدحسن رسولی جامخانه - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ، ایران
صادق صیدبیگی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران
مرضیه اقبالی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
جواد پوریانی - مربی و عضو هیات علمی هنر و معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

با توجه به اینکه حدود یک سوم از جمعیت شهری ما در این بافت ها زندگی می کنند؛ لذا لازم است به منظور ارتقای کیفیت زیست وحفظ کرامت انسانی در این بافت ها با بهره گیری از روشهای مداخله نوین از زوال رو به رشد آنها جلوگیری کرد، یکی از مهمترینراهکارها استفاده از سرمایه بخش خصوصی با تهیه طرحهای اجرایی با ریسک سرمایه گذاری پایین در این بخش میباشد، الگوی توسعهمبتنی بر حمل ونقل (TOD) به عنوان یکی از تکامل یافته ترین الگوهای توسعه شهری با استفاده بهینه از اراضی اطراف ایستگاه هایحمل ونقل عمومی می تواند ضمن بازسازی کالبدی زمینه ساز توسعه اقتصادی و اجتماعی در محلات شهری شود، در این پژوهش بازآفرینیمحلات شهری با بهره گیری از الگوی توسعه مبتنی بر حمل ونقل (TOD) مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی –تحلیلی و به لحاظ هدف بنیادی بوده است. یافته های پژوهش نشان داده است که توسعه ای که مبنی بر استفاده بهینه از کاربری اراضی،اختلاط کاربری ها، گستردگی سیستم حمل و نقل عمومی و رواج پیاده مداری و مسیرهای دوچرخه رو در کنار بافتی متراکم می باشد.ضرورت پرداختن و روی آوردن به این نوع توسعه را می توان در پیشرفت های قرن اخیر از جمله افزایش ترافیک و ناتوانی سطوح در پاسو انتقالات، ازدحام جمعیت، نامتوازن شدن توزیع و پراکنش کاربری اراضی، از میان رفتن رنگ تعلق، هویت و سرزندگی توسعه هایکالبدی جدید و غیره دانست. میزان موفقیت در دستیابی به چنین توسعه ای در شهرها در وهله اول به چگونگی ارتباط سیستم حمل ونقل و کاربری زمین بستگی دارد.

توسعه پایدار، بازآفرینی شهری، محلات شهری، توسعه مبتنی بر حمل ونقل