حسن ویسی پروزی - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج ایران
علی پیرزاد - استادیار، گروه مدیریت ،واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج ایران

مطالعات زیادی به بررسی شادی در محیط کار پرداخته اند که نتایج آن ها نشان می دهد که در سازمان ها می توان با مداخله و دست کاری بعضی از متغیرها جوسازمانی را دگرگون کرد و شادی، خشنودی شغلی و در پی آن برنامه های توسعه فردی را افزایش داد.برنامه توسعه فردی فرایندی است که طی آن نیازهای آموزشی کارکنان ارزیابی می گردد و سبب شادی فردی می شود. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر برنامه توسعه فردی بر شادی فردی (موردمطالعه: بیمارستان کاشانی شهرکرد) انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی، از شاخه میدانی و ازنظر زمان مقطعی می باشد. جامعه آماری تحقیق بیمارستان کاشانی شهرکرد به تعداد ۴۰۰ نفر است، ۱۹۶ توسط جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب، که همین تعداد به عنوان نمونه انتخاب شدند و مورد پرسشگری قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی آن با استفاده از مولفه های علمی توسط استاد راهنما و صاحب نظران به صورت محتوایی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه ۹۴/۰ تائید گردید. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش آزمون کولموگروف - اسمیرنف، آزمون معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است. نتایج نشان می دهد که بین برنامه ی توسعه فردی و شادی فردی رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد. اثرات دانش، مهارت، خلاقیت و توانایی بر شادی فردی سنجیده شد که رابطه مثبت وجود داشت. پیشنهاد می گردد با استفاده از برنامه توسعه فردی و از طریق شناسایی پست های کلیدی و قرار دادن افراد در این منصب ها به بهبود امور در سازمان و نتایج مطلوبی همانند شادی کارکنان امیدوار باشند .

توسعه فردی، مهارت، توانایی، خلاقیت، شادی فردی