لیلا هادی زاده - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
بهار حسین جانی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
بهار ثروتی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
علی بلاغی اینالو - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
امیررضا کنگرانی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
ندا اسکندری - استادیار گروه علوم تشریح، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران.

زمینه و هدف: معلولیت و بیماری به عنوان نقص جسم، شخص را از نعمت هایی که همگان از آن بهره مندند، به طور دائم یا موقت محروم می سازد. از آنجایی که عده قابل توجهی از مردم دنیا دچار نقص عضو هستند بنابراین باید آداب رفتار با آنان را دانست و به دور از تحقیر برخورد کرد.روش سازی: مطالعه حاضر به شیوه مروری، با بررسی داده های پایگاه های اینترنتی Google Scholar، "نورمگز"، "مگ ایران"، و "حوزه نت"، با جست وجوی کلیدواژه های "معاشرت با بیماران"، "معاشرت با معلولین" و "آداب اسلامی"، تهیه شده است.یافته ها: در آموزه های دینی و سخنان پیامبر اکرم (ص) و امامان در مورد معلولین و بیماران، مسئولیت هایی بر گردن افراد جامعه و همچنین حکومت هست تا به این نحو گذران زندگی بر این قشر جامعه آسان تر شود که اهم آن ها به ترتیب زیرند: عدم کشاندن آنان به انزوا، کمک و یاری، هم نشینی، محرومیت زدایی، خودداری از نگاه، فراهم ساختن نیازها و... . نتیجه گیری: آموزه های اسلامی، توصیه های راهگشایی در قبال معلولین دارد؛ از طرفی دید عموم را درباره شان اصلاح می کند و از طرف دیگر همه را به یاری و تکریم و خدمت رسانی به آنان دعوت می کند. همچنین توجه به رفتار معصومین با این قشر جامعه، ما را به الگویی شایسته در نحوه برخورد و معاشرت با آنان رهنمون می سازد.

معاشرت با بیماران، معاشرت با معلولین، آداب اسلامی