خدیجه پورخانعلی - استاد مدعو دانشکده مهندسی شیمی مرکز آموزش عالی فنی و مهندسی بویین زهرا، قزوین
امیرحسین الماسی - دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی پلیمر مرکز آموزش عالی فنی و مهند سی بویین زهرا، قزوین
فاطمه ساوجبلاغی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی سهند، تبریز

شبکه پلیمری سه بعدی هیدروژل ها به دلیل ویژگی های منحصر به فر د مانند جذب مقدار بالای آب، ماهیت قابل انعطاف و نرم، رفتارتجزیه پذیر و زیست سازگاری که دارند، از اهمیت زیادی برخوردارند. این مواد را میتوان با اتصال عرضی فیزیکی یا شیمیایی زنجیره هایپلیمری آ بد وست سنتزی و طبیعی به یک ساختار شبکه سه بعدی تبدیل کرد. شباهت هیدروژل ها با بافت های بدن موجود زنده سببشده است که این مواد به طور گسترده ای در زمینه زیست پزشکی استفاده شوند. هیدروژل های سنتی معمولا دارای خواص مکانیکیپایی نتر و همچنین فاقد عملکردهای چندگانه هستند. ذرات/پرکننده های نانو، اعم از مواد معدنی و آلی، عملکرده ای شیمیایی، فیزیکی وبیولوژیکی منحصربه فردی دارند و به عنوان مواد زیستی یا زیس تعاملی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفت هاند. هیدروژل هاینانوکامپوزیت، که مزایای نانو پرکننده ها و ماتریس های هیدروژل را با هم ترکیب می کنند، می توانند منجر به بهبود خواص مکانیکی وبیولوژیکی شوند و کاربرده ای بالقوه خود را در زمینه زیست پزشکی بیابند. هیدروژل نانوکامپوزیتی به دلیل ظرفیت بارگیری دارو و ثباتبهتر، به عنوان یک روش دارورسانی ایده آل برای ترویج بهبود زخم دیابتی عمل می کند. هیدروژل های نانوکامپوزیت را می توان با یک یاچند دارو برای استفاده در زخم های مزمن زخم برای بهبود سریع زخم بارگذاری کرد. این مقاله به بررسی سنتز، آماده سازی و انواعهیدروژل های نانوکامپوزیتی می پردازد. کاربرده ای زیست پزشکی آنها، مانند دارورسانی، پانسمان زخم و لنزهای تماسی نیز خلاصه شدهاست

نانوکامپوزیت هیدروژلی، دارورسانی، پانسمان زخم، لنز تماس ی