علی علاءالدینی - دانشجوی مقطع دکترای مدیریت دولتی- خط مشی گذاری عمومی

لابی بمعنای تاثیرگذاری افراد، شرکت ها و موسسات خارج از بخش عمومی بر نظرات، دیدگاه ها، تصمیمات، سیاست ها و قوانین موضوعه مقامات دولت بمنظور کسب منفعت و با انگیزه های مختلف است . علیرغم ذهنیت منفی موجود درباره آن، کارکردهای مثبتی در بهبود و ارتقاء سیاست های عمومی داشته و دارد. لابی گری در قرن جدید یک فعالیت مهم و لابی گر مکمل سیاست گذار در فرآیند سیاست گذاری عمومی و یک عنصر موثر در بهبود سیاست های عمومی به نفع شهروندان است . کشورهای پیشرودر توسعه نظامات حکمرانی ، لابی گری را به رسمیت شناخته و با نظام مند و قانونمند کردن آن سعی در استفاده از جنبه های مثبت آن دارند. آنها با وضع قوانین مرتبط با لابی گری ، اقدام به شفاف سازی اقدامات لابی نموده اند تا از بروز فسادهای احتمالی جلوگیری نمایند. در این قوانین لابیستها و حوزه های لابی مجاز آنها شناسایی و ساماندهی شده و لابی گران مجاز باید لابی های خود را در سامانه های مرتبط ثبت نمایند. همچنین مقامات دولتی فقط می توانند با لابی گران مجاز لابی کنند و با اجرای ضوابط دستورکار باز و ثبت خاطرات کاری روزانه ، مردم و نخبگان را از مجموعه ملاقات ها و جلسات خود با لابی گران آگاهنمایند. مشاوران و رسانه های اجتماعی غیردولتی نیز بعنوان اثرگذار بر تصمیمات دولت نیز باید شفاف باشند تا سوگیری تاثیراتآنها رصد شود. امروزه وجود لابی در بخش عمومی کشور بر کسی پوشیده نیست و لازم است تا قوانینی بمنظور ساماندهی وشفاف سازی آن وضع گردد.

لابی ، لابی گری ، شفافیت ، فساد، سیاست