حمید عظیمی - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی
نوید عظیمی - کارشناسی علوم تربیتی

مساله صدای زن از جمله مسائل مهمی است که همواره در اسلام مورد توجه فقیهان بوده است و در این مورد سوالاتی برای ۱ یک مسلمان شکل می گیرد؛ آیا صدای زن مانند بدن و زیبایی ها ی او باید مخفی باشد یا می تواند آشکار شود؟ آیا گوش دادن به این صداها جایز است ؟ گوش دادن به صداهای محرک زن چه حکمی دارد؟ آواز یا صدای زن ذاتا حرام است ؟ ملاک تشخیص حرام و حلال بودن در فقه چیست ؟ امروزه فعالیت های زنان در عرصه های مختلف شغل ی و دانشگاهی و محافل علمی و هنری و فرهنگ ی و ... به چشم می خورد؛ لذا باید بررسی شود که حکم اسماع و استماع صدای زنان در سخنرانی ، اذان و اقامه ، قرائت قرآن و نماز و آوازخوانی و نوحه خوانی و... چیست ؟ هدف از نگارش این مقاله ، پاسخ به این سوالات است . با بررسی ادله های فقهی می توان به این نتیجه رسید که هر نوع آواز و صدایی از زن حرام شمرده نمی شود بلکه تنها صداهای مناسب مجالس لهو و فساد که مصداق غناست یا اینکه آهنگش غنایی است و آواز های زنانه در عروسی که مردان در آنان راه یابند حرام است اگرچه در شخصی تحریک شهوت کند یا نکند. بنابراین بایستی ابتدا به بررسی مفهوم و مصادیق اسماع و استماع در لغت و اصطلاح فقها پرداخت تا بتوانیم به مصادیق صدای حرام و غیر حرام زنان برسیم .

زن، صدای زن، آواز زن، اسماع، استماع