هدیه یاآهو - گروه مدیریت بازرگانی، واحد بین المللی خرمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خرمشهر، ایران.

شهرها به عنوان یکی از مراکز مهم جمعیتی و مدنیت محسوب می شوند که به عنوان یک مجموعه ای زنده و پویا و یک منبع توسعه محسوب می شوند. در این بین نقش مدیریت شهری در روند توسعه و بهسازی سکونتگاه های شهری به ویژه بافت فرسوده از اهمیت بسزایی برخوردار است . بافت فرسوده به آن قسمت از شهر گفته می شود که بدلیل قدمت تاسیسات روبنائی و زیر بنائی ودسترسی ها و خیابانهای و خدمات شهری آن دچار فرسودگی و ناکارآمدی شده و مردمان ساکن در آن محدوده ازمشکلات متعدد رنج می برد. در پژوهش حاضر در گام اول ۲۲ عامل و داده اولیه در قالب پنج معیار الزامات برنامه ریزی ومدیریتی ، ساز و کارهای اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، کالبدی ، محیطی گردآوری گردیدند. در مرحله بعدی با استفاده ازفرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP به ترتیب به شناسایی عوامل کلیدی تاثیرگذار بر سیستم برنامه ریزی و اولویت بندی متغیرهای برنامه ریزی پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می دهد شیوه مدیریت ( ۴۷,۰)، مدیران و نیروی انسانی متخصص (۴۶,۰)، هماهنگی دستگاه های اجرایی (۴۵,۰)، ضوابط و قوانین مصوب در خصوص بافت فرسوده (۴۴,۰)، اقلیم (۴۲,۰)، طرحهای ساماندهی ، بهسازی و نوسازی بافت فرسوده (۴۱,۰)، قدمت بنا (۴۱,۰)، مصالح (۴۱,۰)، استحکام (۴۱,۰)، مکانیابی (۴۰,۰)، تاسیسات شهری (۳۹,۰)، سرمایه گذاری (۳۹,۰ دارای بیشترین تاثیر بر مدیریت بافت های فرسوده شهری هستند.

بافت فرسوده، مدیریت شهری ، بهسازی