سحر جلیلیان - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان اروند آبادان
محمد مکوندی - استاد دانشگاه فرهنگیان اروند آبادان

انسان موجودی اجتماعی است و به برقراری ارتباط با دیگران نیازمنداست .در هر جامعه ای درصد قابل توجهی از کودکان بدون آنکه تمایلی داشته باشند، خواسته یا ناخواسته خودشان را در حصاری از کمرویی محبوس می کنند و شخصیت واقعی و قابلیت های ارزشمند آنها در پس توده ای از ابر های تیره کمرویی ناشناخته می ماند.اصولا کمرویی یک عاطفه اجتماعی است . این حالت از احساس کم خود بینی سرچشمه می گیرد و در برخی موارد آنقدر شدت می یابد که تمامی شخصیت فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.معلم آگاه باید توجه داشته باشد که کودک کمرو نیز دارای توانایی ها و شایستگی های ویژه ای است که با راهنمایی و تشویق می توان آن ها را در یک فعالیت گروهی به کار گرفت .این پژوهش به بررسی کمرویی ،ریشه و عوامل ایجاد کننده و راه های غلبه بر این اختلال می پردازد و راهکارهایی ارائه می دهد.

کم رویی ،عاطفه اجتماعی ،کم خود بینی