کانی حاتمی - کارشناسی مدیریت آموزشی دانشگاه ارومیه، ارومیه
سهند پرنیان - دانشجوی کارشناسی امورتربیتی دانشگاه فرهنگیان، واحد شهیدرجائی ارومیه، ارومیه
دلنیا حاتمی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه پیام نور ارومیه، ارومیه

پیشرفت و توسعه هر کشور مرهون موفقیت و رشد روزافزون نظام تعلیم و تربیت آن کشور است. در واقع به اعتقاد تمام بزرگان ودانشمندان، آموزش یک جامعه می تواند عامل اساسی برای توسعه، پیشرفت و سعادت آن جامعه باشد؛ و در مراحل بالاتر، با آموزش میتوان افرادی کارآمد، با بازدهی مناسب تربیت کرد. اما با توجه به این ضرورت برنامه ریزی آموزش به علت عدم رعایت همه نیاز هایجامعه به ویژه بحث های بازماندگی از تحصیل کودکان در ایران به ویژه در محلات کم برخوردار دارای کاستی های است که ضرورت توجهبه آن احساس می گردد. که در این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع از روش توصیفی- تبیینی با تکیه بر جمع آوری اطلاعات بصورتکتابخانه ای- اسنادی استفاده شده است. که برابر بررسی های موجود در این زمینه نتایج بیان گر این است که مسئله کودکان بازمانده ازتحصیل از مسائل مهم محلات کم برخور دار می باشد که این امر ناشی از وجود نابرابری ها در سطح محلات از نظر برخورداری از نظر زیرساخت های آموزشی، رفاهی و فرهنگی و همچنین وجود خورده فرهنگ های محلی از قبیل عدم توجه به آموزش بانوان، وجود مشکلاتاقتصادی خانواده ها و بالا بودن هزینه های آموزش می باشد. براین اساس این مسئله در نهایت منجر به بازتولید نابرابری و عقب ماندگیمحلات می گردد.

عدالت آموزشی، کودکان بازمانده از تحصیل، مناطق کم برخوردار