بررسی رابطه تمایزیافتگی خود، استرس والدگری و راهبردهای مقابله ای با نقش میانجی عملکرد خانواده در مادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین تمایزیافتگی خود، استرس والدگری و راهبردهای مقابله ای با نقش میانجی عملکرد خانوادهدر مادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیر ی در دسترس، ۲۰۰ نفر از کلیه مادران کودکان مبتلابه اختلال یادگیری در منطقه یک شهر تهران در بازه زمانی سه ماه اول سال ۱۴۰۱ انتخاب شدند. سپس افراد نمونه به سوالاتپرسشنامه های، تمایز یافتگی خود (اسکورون و اسمیت، ۲۰۰۳) ، فرم کوتاه مقیاس استرس والدگری (آبدین، ۱۹۹۰)، راهبردهای مقابله ای(بیلینگز و موس، ۱۹۸۱ ) و عملکرد خانواده (اپشتاین، بالدوین و بیشاب، ۱۹۸۳ ) پاسخ دادند. نتایج این پژوهش نشان داد که متغیرهایبرونزاد تمایزیافتگی خود و راهبرد مقابله ای متمرکز بر حل مسئله به میزان ۴۴/۸ درصد توانستند تغییرات متغیر عملکرد خانواده را تبیین کنند؛ همچنین متغیرهای برونزاد و میانجی عملکرد خانواده به میزان ۳۵/۱ درصد توانستند تغییرات متغیر استرس والدگری را تبیینکنند. در نهایت نتایج تحلیل مسیر نشان داد عملکرد خانواده در رابطه بین تمایزیافتگی خود و راهبردهای مقابله ای با استرس والدگری درمادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، نقش میانجی را ایفا میکند. همچنین بین تمایزیافتگی خود با عملکرد خانواده در مادرانکودکان مبتلا به اختلال یادگیری، رابطه وجود دارد؛ بین راهبردهای مقابله ای با عملکرد خانواده در مادران کودکان مبتلا به اختلالیادگیری، رابطه وجود دارد؛ بین عملکرد خانواده با استرس والدگری در مادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، رابطه وجود دارد؛ بینتمایزیافتگی خود با استرس والدگری در مادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، رابطه وجود دارد و بین راهبردهای مقابله ای با استرسوالدگری در مادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، رابطه وجود دارد.

Keywords:

تمایزیافتگی خود , استرس والدگری , راهبردهای مقابل های , عمل کرد خانواده , اختلال یادگیری